Het creëren van een veilige werkomgeving vereist een optimistische levensinstelling. Want over veiligheid kun je makkelijk cynisch doen. Dat het toch allemaal geen zin heeft. Door versleten uitdrukkingen te gebruiken: ‘Waar gehakt wordt vallen spaanders’. ‘Als het kalf verdronken is, dempt men de put’. Niet lang geleden gunden de ouders van een omgekomen duikers ons een inkijk in wat er gebeurt als een (zeer) dierbare persoon uit het leven wordt gerukt door een bedrijfsongeval. Deze mensen hadden makkelijk verbitterd kunnen worden. Anderen de schuld geven, versomberen. Maar zij kozen voor een moeilijker weg. Ze kozen ervoor om hun verdriet in te zetten om andermans verdriet te voorkomen. Door hun verhaal te vertellen, open en eerlijk. Over fouten die zijn gemaakt en waarvan zij willen dat die worden voorkomen. Niet met een vinger terugwijzen, maar vooruit kijken en zeggen: “Al redden we er maar één persoon mee die naar ons heeft geluisterd.” Hun boodschap lijkt eenvoudig, maar we weten hoe enorm lastig het in de praktijk is. Blijf bij het plan. Houd je aan de afspraken en verlang dat ook van anderen.
